Μήνυμα από την Κρήτη

Εμείς, τα μέλη του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, χύνουμε δάκρυα αγανάκτησης, δάκρυα βουβά, για τον εξεφτελιστικό θάνατο του μετανάστη εργάτη στη Νίκαια από τα βασανιστήρια της αστυνομίας.

Δεν μας σοκάρει. Δεν είναι η πρώτη φορά. Γνωρίζουμε ότι μόνο όταν θα έρθει η μέρα της πλήρους ισότητας, θα πάψουν οι ταπεινώσεις, η εκμετάλλευση και οι άδικοι θάνατοι.

Αγωνιζόμαστε για να έρθει πιο γρήγορα αυτή η μέρα. Φοβόμαστε όμως πολύ ότι ίσως και να μην προλάβουμε να τη δούμε.

Ίσως να έρθει πρώτα μια άλλη μέρα, που δεν θέλουμε να γνωρίσουμε, ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας. Αν συνεχιστούν οι δολοφονίες, το ξύλο, η δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί, ίσως να γνωρίσουμε την μέρα της σκληρής, απέλπιδας, οργισμένης απάντησης των «κολασμένων».

Στεκόμαστε στο πλευρό των αλληλέγγυων συλληφθέντων, και απαιτούμε την απόσυρση κάθε κάθε κατηγορίας που τους βαρύνει, αλλά και την άμεση απελευθέρωσή τους.

Χανιά 20-10-2009

Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης

Read Full Post »

Μήνυμα από τη Σάμο

ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗ ΣΑΜΟ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Παρασκευή   16 Οκτωβρίου 2009

Αυτή τη στιγμή κρατούνται 570 άτομα από Σομαλία, Λίβανο, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν , Ιράν , Ιράκ , Ερυθραία. Πριν δύο μέρες συνελήφθησαν 150 άτομα στις ακτές τις Σάμου. Κρατούνται 50 παιδιά. Καταγράφηκαν 130 μέλη οικογενειών. 200 άτομα κοιμούνται μαζί (πολλοί ενήλικες δίνουν τα στρώματα τους σε παιδιά και οι ίδιοι «μετακομίζουν» στην αυλή). Ένας διαβητικός, μία έγκυος γυναίκα και ένα άτομο με αναπνευστικά προβλήματα, ζητούν άμεση ιατροφαρμακευτική βοήθεια. Σε ερωτήσεις προσφύγων, σχετικές με όλα αυτά και άλλα, οι υπάλληλοι του κέντρου απαντούν:  «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΡΩΤΑΤΕ»

Βέβαια. Δουλειά τους είναι να σιωπούν και να μας επιτρέπουν να κάνουμε τη δική τους δουλειά : αφού τους πιούμε το αίμα, αργά και βασανιστικά , να τους εξαφανίσουμε. Στα κέντρα κράτησης προσφύγων, απανταχού, καταπατούνται κατάφορα ανθρώπινα δικαιώματα. Το πρότυπο κέντρο κράτησης Σάμου, είναι πρότυπο ακριβώς σε αυτό και τα δικά μας μάτια κι αυτιά έχουν συνηθίσει τόσο πολύ σε αριθμούς και καταστάσεις όπως τα παραπάνω , που τα αντιμετωπίσουμε με απόλυτη φυσικότητα. Σας παραθέτουμε  το σημείωμα κάποιου πρόσφυγα από το κέντρο Σάμου:

«Όνομα:… Εθνικότητα: Ερυθραίος. Πάσχω από διαβήτη  και δε μπορώ να μείνω άλλο σ’ αυτό το κέντρο κράτησης. Είμαι ήδη εδώ 8 ημέρες. Είναι αδύνατο να μείνω  γιατί:

α. Ένας διαβητικός πρέπει να έχει φροντίδα

β. Μερικές φορές τη νύχτα όταν κοιμάμαι, έρχομαι εκτός ελέγχου ,γιατί νιώθω πείνα και πρέπει εκείνη την ώρα να φάω(υπογλυκαιμικές κρίσεις), και αυτό τα μεσάνυχτα στο κέντρο είναι αδύνατο.

Και η ψυχολογία  μου…. Είμαι ένας φυλακισμένος που  πρέπει να εξετάζει το ζάχαρό του συνέχεια κι αυτό εδώ δε γίνεται.

Πρέπει να έχω ειδικό φαγητό, για διαβητικούς. Είμαι πολύ άσχημα εδώ. Το μόνο που θέλω είναι να ζήσω. Να πάω με τον ανιψιό μου στην Αθήνα, να μας δώσουν το χαρτί παραμονής για ένα μήνα. Σας παρακαλώ, δε μπορώ να μείνω άλλο εδώ! Νιώθω ότι πεθαίνω αργά»

«Όνομα: Α.S. :Υποφέρω από άσθμα. Και με τον καπνό του τσιγάρου και με τις οσμές από τις  τουαλέτες δε μπορώ να αναπνεύσω …Ζητάω να βγούμε από  δω το συντομότερο»

Εμείς θα λέγαμε ότι πλέον δε ζητάμε αλλά απαιτούμε.

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.

Read Full Post »